Dzień 34/100

 Cześć, 

wróciłam chora jak 150, 10 dni antybiotyku, ledwo się wlokłam do pracy, a pracować musiałam, bo potrzebujemy kasy 100% nie 80... I tak dobrze, że mam etat, wiem. Tak więc nie byłam w stanie się ruszać i ćwiczyć, bo po pracy padałam na 12h spać, a o 5.50 znowu pobudka i do kieratu. 

Z dobrych rzeczy: na wyjeździe nie przytyłam a po wyjeździe, może przez chorobę, nie chciało mi się jeść i schudłam do 78kg :) Na razie się utrzymuje i miło jest czuć, że spodnie minimalnie luźniejsze...

Plan na najbliższe tygodnie jest następujący:

Wracam do modułu perfekcjonizmu:

1) kupiłam sobie chlorofil do picia, odtruwam się

2) od 20 czerwca tnę ostro kalorie, postaram się nie przekraczać 600 dziennie i zresetuję licznik dni i dane wagowe

3) od wczoraj już ćwiczę z ciężarkami, bo moje plecy wyglądają jak plecy staromodnej księgowej, że o pelikanach na ramionach nie wspomnę

4) jak tylko dojdę do siebie wracam do roweru i długich spacerów 

5) codziennie będę robić 1 mały krok w kierunku odgruzowania mieszkania, bo po epizodzie depresji woła ono o pomstę do nieba - jedyne, co robię obsesyjnie często to pranie. Bielizna i bluzki po 1 założeniu, spodnie po max 3, pościel co 5-7 dni, ręczniki co dwa, nawet czapki i kurtki piorę w pralce co najmniej kilka razy w sezonie. Tymczasem moje okna chyba z rok nie widziały myjki, dywan wrzeszczy o pranie, podłoga w kuchni klei się od tygodnia... bleee... jak perfekcjonizm to w każdej dziedzinie, trzeba dorosnąć.

 

Trzymajcie się! Idę poczytać, co u Was!